De Cruijffiaanse versie van het Nederlands is wijd en zijd verspreid en heeft geleid tot uitspraken als “het huis wat ik gekocht heb, in het pré-Cruijffiaanse tijdperk zeiden de mensen nog gewoon: het huis dat ik gekocht heb). Naar mijn gevoel is onder meer aan de nationale sport van het “bruin worden aan de Middellandse Zee nabij voetbalstad Barcelona die verspreiding ernstig te danken. Daartoe behoort ook de veel gebruikt uitdrukking “Vandaag ben ik vrij”. Dat klinkt wat triest wat het betekent dat de desbetreffende persoon op andere dagen het gevoel heeft in een dwangbuis te zitten. Waarschijnlijker is dan ook dat de spreker of spreekster bedoelt “Vandaag heb ik vrij”. Dat betekent dat er een roostervrije dag is aangebroken. Een dag met “lege uren” zoals ik ooit eens iemnd hoorde zeggen.
Er is dus nog al een verschil tussen vrij zijn en vrij hebben. Het eerste is ook belangrijker dan ghet tweede want wie vrij is heeft in de praktijk vaak veel minder behoefte aan vrij hebben da anderen . Wie vrij is, kan heel wat werk aan. Misschien is veel ellende van mensen wel terug te voeren op het feit dat zij pas vrij zijn als ze vrij hebben.
Toch zijn er goede hulpmiddelen om vrij te zijn op gewone werkdagen. De afgelopen week is de gedachte opgekomen dat meditteren op het werk een belangrijke bijdrage kan leveren aan de productiviteit. Het CNV wil zelfs het recht op meditatie opnemen in de CAO. Waarom ook niet?
De vraag daarbij is wel of wij dan ook meteen ophouden te zeuren over de gebedstraditie van moslims. Zij volgen veelal het voorschrift om méér dan ééns te bidden, ook midden tussen het werk door. In mijn ogen kan dat helemaal geen kwaad. Mediteren en bidden zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden.
Nu ken ik genoeg christenen die klaar staan om mij onmiddellijk aan te vallen op die stelling. Er gaat immers niets boven het directe gesprek met de énige, goede God! Het zal hen bedroeven maar ik heb daar twijfels bij. In mijn ogen gaat het bij bidden èn mediteren om dezelfde essentie: het verleggen van de focus van het aardse naar het, zullen we het “geestelijke” noemen? Die letterlijke “afleiding” geeft nieuwe geestkracht en energie.
Als schrijver en journalist ken ik dat ook. In onze beroepsgroep staat het bekend onder de naam “uit het raam staren”. Ik heb er geregld behoefte aan. Na een zwaar en ingewikkeld interview, verlang ik naar leegte in mijn hoofd. Pas later kan dan met enig succes de uitwerking van het gesprek volgen.
Het CNV, ja, je verwacht natuurlijk dat zij voor hun leden ook meteen het recht opeisen om tijdens het werk te bidden. Persoonlijk zou ik daarmee helemaal geen probleem hebben want ik heb geen personeel. Mijn eigen “uit het raam staren” is al helemaal ingecalculeerd in de boekhouding dus ook daarin zit geen probleem. Ik vind het een prima plan, een plan dat de mensen in mijn omgeving misschien ook wat gelukkiger en rustiger gaat maken. Dat alleen al is een lust voor mijn oog als ik weer eens uit het raam kijk. Dan voel ik me vrij, ik ben vrij en denk ik aan de dagen in het verschiet als ik vrij zal hebben.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.rtl.nl/(/actueel/editienl/)/components/actueel/editienl/2005/week23/2005060607.xml
www.dieetcare.nl/news_article.php?cod=23
www.elsevier.nl/web/gezin/werknemershebbennuookrechtopmeditatie.htm
www.qib.nl/artikelen/tools/22-mediteren-bevordert-de-werksfeer
Politiek 