Misschien ga ik beleggen in Goudse kaas. Als de voortekenen niet bedriegen, wordt die straks gemaakt door een groeiend aantal Marokkaanse jongeren en zo investeer je in een veilige, ontgrijzende maatschappij die alle tradities eerbiedigt. Marokkaanse jongeren die Goudse kaas bereiden, dat is pas integratie.
Iedere leerkracht weet dat je vervelende jongeren, jongeren die de les verstoren niet de klas uit moet zetten. Tenminste, je moet dat zien te voorkomen. Notoire lastpakken geef je een verantwoordelijkheid want dat is waar ze eigenlijk om vragen: “Geef mij iets waarvoor ik verantwoordelijk ben. Laat mij meedoen aan deze samenleving, ik heb de leeftijd wel maar de mogelijkheden (nog) niet.” Wie om negatieve aandacht vraagt, vraagt even zo goed om aandacht.
Hero Brinkman is wat dat betreft een beroerde opvoeder. Hij heeft het bij de politie met veel moeite tot onderknuppel gebracht en vond veel voldoening bij de ME (Mat-Eenheid). Dankzij bovenbaas Wilders kon hij zich een weg banen naar het parlement maar als ex-politieman boeit hij niet. Hij figureert eerder als heldentenor maar dan één waarmee je nauwelijks medelijden kunt voelen.
Brinkman is het schoolvoorbeeld van een topartiest in Verbeets operettegezelschap. Er wordt een tweede voorstelling van hetzelfde programma gegeven en Brinkman voelt zich nog beter in zijn rol dan de eerste keer. Terwijl hij zijn lied van de stervende zwaan in de arena zingt, karnen krachtige Marokkaanse armen de melk voor de Goudse kaas. Zij hebben afgesproken dat deze blijft rijpen totdat Brinkman is uitgezongen en zo komen we aan dubbel oude, Goudse kaas. Die brokkelt helemaal vanzelf uit elkaar.
Zolangzamerhand wordt duidelijk waarom het zo leuk is om buschauffeur te zijn. Je klaagt een keer en meteen praat heel Nederland erover. Met je bus rijd je ondertussen in een grote boog om de Oosterwei heen terwijl Brinkman zijn liederen door de je autoradio laat klinken. En dan, o schrik, zie je in het grasland ineens Martine Bijl voor je opduiken die voor de verandering niet met een spruitjesboer maar met Marokkaanse jongeren op stap is. Om een spotje over dubbel oude Goudse kaas te maken.
En terwijl Brinkman zingt en volgens Boris van der Ham de kruisraketten op de jongeren richt, galmt de stem van Martine door heel Nederland. Al melkend laat zij een koe lachen zoals ze nog nooit heeft gelachen en dan blijkt dat Brinkman geen kaas lust. Hij heeft dan ook al weer nergens kaas van gegeten en natuurlijk probeert hij daar de Marokkaanse jongeren de schuld van te geven. “Wie Goudse kaas maakt, moet terug naar zijn eigen land”, klinkt zijn stem nog maar Martine lacht hem uit. La vache qui rit.
Is het u ook opgevallen dat de foto van de Amerikaanse baas van de centrale bank in de Volkskrant wel een foto van Saddam Hoessein lijkt te zijn?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.volkertvandergraaf.net/Allochtonen/marokkanen_in_gouda.htm
www.maroc.nl/forums/showthread.php?s=4e92a5fe89051d778251aec66e
www.nujij.nl/marokkanen-gouda-willen-revolutie
Politiek 
Geef een reactie