Voor de laatste keer zie ik vanaf Kommers veranda hoe de zon ondergaat aan de horizon. Ze kleurt prachtig rood als wil zij zeggen “Nou, tabé, tot volgend jaar.” Maar wie zegt dat ik hier niet opnieuw ben met Kerstmis als de sneeuw hopelijk rijkelijk neerdaalt op het , dan, ongerepte weiland? Of misschien lokt de lust naar Beerenburg mij nog wel eerder naar de vorstelijke stins van de oude, onvolprezen politicus.
Bijna zouden de tranen je in de ogen schieten maar ja, dan dringen zich weer allerlei typisch Nederlandse plattitudes op zoals “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” of “doe normaal”. Wie heeft die verschrikkelijke uitdrukkingen eigenlijk ooit uitgevonden?
“Ze zitten in het bot”,mijmert Kommer naast me. “In het bot van de Hollander die denkt dat grassprieten de hoogste planten ter wereld zijn. In het bot van de immer concurrerende koopman die bang is dat een ander hem zal overtreffen. Hoe sterk is de eenzame fietser.” Ja, Kommer kan bij tijd en wijle heel filosofisch zijn en dan, volgens mij, ook nog de plank precies raak slaan.
Hij zucht en neemt hoofdschuddend een slok Beerenburg. “Want wat is normaal?” zegt hij half luid. “Ik weet zeker dat de meeste mensen in Nederland mij niet normaal vinden. Misschien vind ik mezelf ook wel niet eens normaal maar doet dat er wat toe? Het gaat er toch om dat je gelukkig bent, dat je blij bent met je bestaan op aarde en dat je anderen niet in de weg zit bij hun zoektocht naar dat gevoel?” Hij neemt weer een slok en grinnikt zachtjes. “Nu heb ik een buitenhuis en een landgoed met paarden, schapen, een moestuin een orangerie en een prachtige siertuin. Ik heb een vrouw die schildert, een zeilboot, kinderen die het goed doen, Antje en…”hij tilt het glas even op “Beerenburg”. En toch, op de keper beschouwd ben ik net zo gelukkig als in mijn beginjaren toen ik op een kamer woonde in de binnenstad van Leeuwarden, ja ik heb altijd in Friesland gewoond.”
De oude, wijze politicus gaat iets verzitten in zijn stoel en kijkt samen met mij naar de ondergaande zon. “Daar gaat ze. Ze zal zich nooit iets aantrekken van normaal of merkwaardig gedrag”, zegt hij. “Wie zegt “doe normaal” bedoelt eigenlijk “doe net als ik”. Dat is behoorlijk autoritair, jezelf als maatstaf nemen voor elk zedelijk of wat voor gedrag dan ook.” Dan staat hij op en hij gaat precies in mijn blikveld, in mijn zon staan.
“Ja, jongeman, op het ogenblik heb ik je niet zoveel meer te vertellen. Ik ben een beetje emotioneel, misschien komt het door de zon, misschien ook van de geuren die uit het veld opstijgen. Ik heb er eigenlijk behoefte aan om even alleen te zijn. Eén ding wil ik nog wel kwijt: “Schrijf Berenburg in het vervolg met één “e”.” De oude man drukt me stevig de hand. “Kom rustig nog eens langs. De deur staat altijd voor je open.”
Op de oprijlaan keer ik me niet meer om. Dat is niet nodig. Ik weet dat ik hier nog ontelbaar vaak zal komen.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Politiek 
Geef een reactie