Vanmorgen zag ik weer zo’n stel kriebels die we kinderen plegen te noemen. Bij de tandarts, klauterend over leuningen en zittingen, tafelbladen en kapstok. “Ik moet er niet meer aan denken”, zei ik even later bij de man die mij zou kronen en die een kleine tien jaar jonger is dan ik.
“Ik begin er weer aan te denken”, vertrouwde hij me toe en dat kan want we kennen elkaar al 28 jaar en hebben zo nu en dan wat lief en leed gedeeld. “Van mijn eigen kinderen, dan”, verduidelijkte hij. Mijn tandarts wordt opa. Ik nog niet. Gisteravond hebben we net de 28e verjaardag gevierd van mijn dochter die daarmee net onder mijn zorgplicht vandaan is. Bij haar zie ik nog niets van een aandrang tot nageslacht. Ze twijfelt nog over een verhouding met een charmante Spanjaard. Een echt mooie jongen uit Barcelona die bij ons tot op heden één keer te gast was.
Daar ging het gesprek ook over, aan het eind van de avond en vroeg in de ochtend. Niet over Spanjaarden of relaties maar wel over vreemdelingen, het verkeren in andermans land. Daarbij haalde ik nog maar eens het voorbeeld naar voren van een grote Nederlandse kolonie in Bad Bentheim die daar wel een huis heeft gekocht maar voor de rest niets van Duitsland wil weten. De Bentheimers zijn daarover niet erg te spreken en ik ook niet.
Zelf denk ik er wel eens over om in de toekomst in een ander land te gaan wonen en er zijn enkele eisen die ik mezelf heb gesteld. In de eerste plaats wil ik de taal van dat land goed kunnen spreken. Ik verrek het ten enen male om die mensen in het Engels aan te spreken alsof ze vreemden zijn in hun eigen land. Verder wil ik me gaan gedragen op een manier die binnen de cultuur ter plekke past. Dat hoort bij het feit dat ik er gast ben. Hoewel, dat kan binnen de EU, ik misschien wel raadslid in mijn toekomstige gemeente wil worden. Dan word ik weer ineens heel vooraanstaand in de gemeenschap. Maar juist dat is een extra reden om me aan te passen. Dat allemaal zonder mijn eigen persoonlijkheid over de schutting te gooien.
Het viel mij op dat lang niet iedereen in het gezelschap die aanpassing vanzelfsprekend vond. Sommigen meenden zelfs dat het niet mogelijk was. Bij mij leidde dat weer tot verbazing omdat een aantal van die mensen wil dat Marokkanen, Turken en andere vreemdelingen in Nederland goed inburgeren. Het blijkt dan mogelijk te zijn om argumenten en redenaties zo te verdraaien dat je onderscheid kunt maken. Dat onderscheid komt er dan op neer dat een Nederlander in Duitsland de Duitse taal best kan missen terwijl een Marokkaan in Nederland vloeiend Nederlands moet kunnen spreken.
Ik begreep er gisteravond niets van en ik heb er nooit iets van begrepen. En ik moet zeggen dat de meesten zich tot mijn eigen verbazing nog lieten overtuigen ook door mijn argumenten. Aan het eind van de avond, of liever vroeg in de ochtend, gaven ze toe dat Nederlanders in Duitsland ook “te gast” zijn en zich als zodanig hebben te gedragen.
Mijn gasten komen zeker weer bij de volgende verjaardag. Eén ding weet ik nu zeker: zij zullen mijn gastvrijheid nog meer op prijs stellen dan in het verleden. Ik hoop tegelijkertijd dat ze zich vrij zullen gedragen, als gast.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Politiek 
Ik denk dat een marokkaan en de rest wat op ‘-anen’ of ‘-urken’ eindigd (daar draait het 9 van de 10 keer om in een gesprek) het niet nodig heeft om vloeiend nederlands te spreken. Voor de oudere generatie is dat ook niet mogelijk (geloof/indrukt/etc). Hoewel niet mogelijk een groot woord is. Verstaanbaar maken, dankjewel, etc.. misschien wel van belang.
Het maakt niet uit of iemand vloeiend nederlands spreekt of dat iemand zich verstaanbaar kan maken. Dan zou verstaanbaar toch ook onder ‘prima’ vallen? Ik bedoel, wat maakt het uit als hij zegt ‘die boompje’. Ik weet toch wat hij/zij bedoelt.
Misschien leggen de Nederlanders die graag radicaliseren de lat te hoog. Al dan niet bewust.
Iemand met een hoofddoekje in de bus, moet in mijn ogen dus ook kunnen. Lijkt me vrij normaal, want je hoort niemand klagen als ik een pet op heb.
Misschien moeten we inderdaad proberen te gaan samenleven, openstaan voorelkaar (van alle kanten) en zien dat we er samen wat van kunnen maken. Mooi droombeeld…
Als ik dan in Meppel ben en een lompe boer hoor zeggen ‘Kut …-anen’ etc. Dan word ik diep van binnen heel boos, maar weet ik tegelijkertijd.. dat hij misschien domweg niet beter weet. Geen flauw idee. Stom volk en daar laat ik het dan maar weer bij, ondanks dat ik hier graag tegenin wil.
Integreren hadden we in de jaren ’60 moeten doen, toen we ze hierheen haalden. Nu moeten we samen zien te leven en niet alsnog van de hoogste torens afschreeuwen: “INTEGRATIEEE!!”
Hey,
travian is one of the most popular web-based games
i like it so much.
your blog very nice, keep up the great work
also here you are a good site talking about travian cheat free