Er waart een spook rond door Nederland. Eéntje maar? Nou, ik wilde het rechtsradicalisme maar even buiten beschouwing laten want je moet het niet meer eer geven dan het waard is.
Het spook heet “vernieuwing en verjonging”. Ik dacht echt dat we het daarmee wel gehad hadden sinds de zestiger jaren maar het monster steekt steeds weer de kop op. Overal verschijnen bakvisachtige types die “jong en veelbelovend” heten te zijn. Als je dat maar vaak genoeg herhaalt, gaat iedereen het geloven. Het is een oud principe van de reclame.
Neem nou zo’n lammetjespapvreetster als Schultz Verhaegen. Ondanks haar jeugd is er op het gebied van verkeer en vervoer niets verbeterd. Hetzelfde lot zal de anti-Turk Camille Eurlings beschoren zijn. Ik heb het veel belovende aan hem in al die jaren nog niet kunnen ontdekken. Het simpele feit dat hij al jong Europarlementariër was, wil mij er maar niet van overtuigen dat de man ook over echte inzichten en visie beschikt. Een womanizer, dat is hij wel maar daar ken ik wel meer, ook oudere, voorbeelden van. Wat heb je daaraan in de file behalve afspraakjes in de berm?l
En wat is eigenlijk het tegenovergestelde van “jong en veelbelovend”? Is dat dan “oud en afgedaan” of “oud en bij het grof vuil gezet”? Het heeft er alle schijn van. De manier waarop de PvdA meende om te kunnen gaan met Klaas de Vries wees sterk in die richting. En wat is eigenlijk jong in dit verband? Ik ken een jongedame van PvdA-huize die gedurende één periode in de Provinciale Staten heeft gezeten en daarna werd weggepromoveerd naar plaats 27 op de lijst. Of is zij soms “jong en afgedaan”?
Laat ik wel wezen, het is zeker niet alleen de PvdA die zich met vernieuwing en verjonging bezighoudt. Het komt voor in alle partijen. En natuurlijk is het heel goed jongeren te betrekken bij de maatschapplijke ontwikkelingen. “Het is hun toekomst” luidt daarbij vaak het argument en dan denk ik: “Ja, het is hun toekomst en het heden is van mij.” Cliché’s leiden zelden tot intellectuele gedachtenvorming. Hoe erg is het eigenlijk met je gesteld als oudere als je je geen voorstelling meer kunt maken van de noden van de volgende generatie? Wat mij betreft is het een teken van gemakzucht als je die jongeren alsmaar wilt inschakelen om te horen wat zij willen.
Het is nog onlogisch ook. Wat jongeren vandaag zeggen, is dat wat zij vandaag willen. Zij kunnen niet weten wat ze over tien jaar willen omdat ze zich geen voorstelling kunnen maken van hun positie tegen die tijd. Dat is geen schande maar wel een feit. Aan de andere kant kan een oudere zich nog wel herinneren wat hij wilde en voelde toen hij tien of twintig jaar geleden zich over individuele en collectieve problemen boog. Natuurlijk, ik weet best dat er ouderen zijn die helemaal niet meer weten hoe ze dachten toen ze puber waren. Ik noem dat dementie met voorbedachten rade.
Dan de jongeren maar onmondig houden en nooit mee laten praten? Ja, er zijn genoeg zwart-witdenkers die tot zo’n conclusie kunnen komen maar het is natuurlijk prietpraat. Jongeren moeten wel degelijk hun zegje doen maar dat betekent niet dat zij oudere, meer ervaren en niet minder bevlogen en veelbelovende mensen per definitie naar een zijspoor moeten rangeren. Sterker nog, ouderen moeten hun leeftijdsgenoten niet naar dat spoor toebrengen. Wie het rollend materieel te vroeg aan de zijkant zet om te laten roesten, doet op een verschrikkelijke manier aan kapitaalvernietiging.
Bovendien komt er op die manier wel een heel vertekend beeld naar voren van het streven om mensen zolang mogelijk zelfstandig te laten “meedoen” aan de samenleving. Dat meedoen lijkt beperkt te worden tot kaartavondjes en kooroefeningen. Daar klinkt een liedje van verlangen, vol belofte.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Politiek 
Grappig, 2 weken geleden fietste ik richting school met een klasgenoot, toen ik begon: “Het is toch te gék voor woorden dat oude mensen minder krijgen betaald!??!” Waarop dus ook mijn idee was (en het zal vast al door iemand zijn uitgesproken? goed, ik heb het nog niet gehoord, maar lijkt mij voor de hand liggend) “Laat ze dan een opleidende functie geven. Iemand die veel praktijk ervaring heeft, bezig veel kennis. Hij is misschien minder arbeidsproductief, maar als hij nu een andere kracht sneller kan inwerken, is de tijd dat de arbeidskracht zelf op eigen inzicht aan ervaring op het moeten doen niet daarmee verkort? Waardoor je dus als logisch gevolg weer een hogere arbeidsproductiviteit creëert? En vind niet iedereen het wel leuk, om een ander iets te vertellen wat die ander niet weet? En kom dan niet aanzetten met ‘minder loon’ want ze verrichtten minder werk. Of druk ze niet achter een bureau, als ze daar niet willen en eigenlijk niet horen. Als die vergrijzing zo’n probleem is, moeten we dus ook zorgen dat ouderen langer aan het werk zijn en moeten we gebruik maken van de kennis binnen het (bedrijfs)leven.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik ben het roerend met je eens. Het is eigenlijk te gek voor woorden om inderdaad ‘de oude garde’ opzij te zetten.
Ja, Miranda dat is te gek. Even zo goed is vernieuwing en verjonging natuurlijk prima als dat op een gedoseerde wijze gebeurt. Maar wat voor signaal geeft het aan jongeren als zij zien hoe mensen met het grootste gemak op latere leeftijd over de schutting worden gegooid? Ondanks inspanning en inzet? Dat werkt toch ook niet erg stimulerend, lijkt mij. Kortom, zorgvuldigheid is gewenst en vooral respect voor personen.