Boerka hier, boerka daar, hophophop!

In het begin dacht ik dat de “boerka” een dans was van de Balkan en nog vóórdat ik er weet van had, liep ik door het huis te springen: boerka, hier, boerka daar, hop, hop, hop! Leuk was het wel maar het sloeg nergens op. Zoals zo vaak met iets dat leuk is. 

Al gauw ontdekte ik dat de boerka een kledingstuk was en toen heb ik mijn kleermaker gevraagd er één voor mij te maken. Zuchtend en hoofdschuddend begaf hij zich aan de arbeid. Omdat hij begreep dat ik er geen snars van begreep heeft hij het ding voor me gemaakt tegen een vriendenprijsje. Nu loop ik er geregeld in rond.

Eerlijk gezegd doet het ding me denken aan zo’n bunkertje zoals de Nederlanders voor de Tweede Wereldoorlog langs de Grebbelinie bouwden. Een smalle gleuf om door te kijken en om de mitrailleur door te steken. Je krijgt in zo’n boerka een heel vijandig beeld van de wereld. Eigenlijk loop je de hele dag rond in je eenpersoons ruimteschip.

Wil ik een boerkaverbod? Nee, dat heb ik in mijn vorige column al aangegegeven. Toch heb ik er wel bedenkingen bij. Zo’n mobiele poppenkast is bedoeld om vrouwen te vrijwaren van de brutale blikken van mannen. Een zelfbewuste vrouw is heel goed in staat om zulke blikken met haar eigen strenge oogopslag te beantwoorden. Alle mannen, behalve ik, zullen hun ogen dan neerslaan. Dat heeft te maken met vrouwelijk zelfbewustzijn.

Als je het zo ziet, snap je dat de boerka een middel is om bij vrouwen het zelfbewustzijn te laten afsterven. In die zin helpt het ding om de vrouw te “onderdrukken”. Een boerkaverbod gaat daaraan niets veranderen. Een beter middel zou het zijn om mannen en vrouwen meer kansen te geven hun zelfbewustzijn te versterken. Als dat eenmaal is gebeurd, dan kunnen we misschien samen ooit mijn versie van de boerka dansen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.tanec.nl