Charles Groenhuijsen is een rechtse gehaktbal. Alle Nederlandse correspondenten in de VS veranderen vroeger of later in rechtse gehaktballen. Ook een rechtse gehaktbal kan wel eens gelijk hebben.
Charles sluit zich aan bij de lange rij van BN’ers die hun eigen bekendheid verder willen vergroten door een boek te schrijven. In dat boek wijst hij op alles wat goed gaat in Nederland. Hij vindt dat Nederlanders teveel zeuren en klagen en in die opvatting kan ik hem goed volgen. Ik denk dat het iets te maken heeft met de angst voor de toekomst. Je weet nooit of het straks veel slechter gaat. Dat is een karaktertrek van Calvinisten en kooplui.
Het klagen en zeuren openbaart zich in de repeterende aandacht van Nederlanders voor ellende. “Zinloos geweld” (bestaat er ook zoiets als zinvol geweld?), de cellenbrand, neergestorte vliegtuigen, de slavernij, de moord op Theo van Gogh, het wordt allemaal herdacht met verstikte stem en opgezwollen ogen. Nog even en we hebben voor elke dag van het jaar een “eigen” ellendige herinnering.
Nederlanders wentelen zich in verdriet en ellende en tot mijn stomme verbazing is zelfs Thomas von der Dunk dat met me eens. We zijn het vaak oneens. Wentelen in verdriet en ellende zijn een slecht uitgangspunt voor een betere toekomst. Wie de toekomst beter wil laten zijn, moet aanpakken, de mouwen opstropen en niet omzien in wrok. Daarom ben ik vanaf vandaag geneigd om vol overtuiging te roepen: “Long live King Charles”.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Politiek 
Geef een reactie