`Laten we blij zijn met elkaar`, het was voor de eerste keer dat ik aan Jan Peter Balkenende iets christelijks kon ontdekken. Die indruk verdween meteen weer toen hij riep `De VOC-mentaliteit` Wat moet ik ne daarbij voorstellen. De VOC-mentaliteit van de heren XVII die op ieder dubbeltje beknibbelden en zeker geen geld ter beschikking gesteld zouden hebben aan allerlei buitenlandse militaire acties? De VOC-mentalieit van de aandeelhouders die eigenlijk alleen maar belangstelling hadden voor de opbrengst van een vracht? De VOC/mentaliteit van de schepelingen die grotendeels in Nederland waren `uitgekakt` en soms, om aan straf te ontkomen, maar aanmonsterden en vervolgens in den vreemde naar hartenlust vrouwen verkrachtten of aan boord doodgingen van pest of scheurbuik? De VOC/memtaliteit van bestuurders die elkaar het leven, ver van Nederland, zuur maakten? De VOC-mentaliteit misschien van het handjevol visionaire avonturiers dat vol zelfvertrouwen eigen leven en dat van anderen in de waagschaal zetten om een ideaal na te jagen? Ergens heb ik het gevoel dat die laatste mentaliteit het dichtstbij de opmerking van de premier ligt maar dominant was ze geenszins. De VOC was geen instituut dat durf en lef subsidieerde. Ze ging uitsluitend acties aan die een redelijke kans op profijt boden. Is dat slecht? Niet per sé. Het wordt bedenkelijk als die mentaliteit maatgevend wordt voorgesteld voor onze samenleving. Weg zorg, weg sociaal gevoel, weg barmhartigheid (is dat geen christelijk beginsel?) Als er al wonderen bestaan, dan mag het zeker een wonder heten dat niet het protestants christelijke deel van het CDA is overgestapt naar de ChristenUnie. Daar schemert meer christendom in door dan het CDA van Balkenende vermag (dat woord past toch wel goed in dit verband) te presenterenTot sterkte,
Kaj Elhorst
Politiek 
Geef een reactie