Afgelopen donderdagavond was het weer zover: de gemeenteraad vergaderde en het was niet over niks. De fundamenten voor de Wet Maatschappelijke Ondersteuning waren aan de orde. Het circus duurde drie uur en ik had het gevoel dat het al die tijd nog ergens over ging ook. Dat is lang niet altijd het geval bij zo’n lange discussie.
Tijdens deze vergadering waren er ook voor het eerst “gasten van de raad” aanwezig. De gemeenteraad had drie Alphenaren uitgenodigd om de vergadering bij te wonen. Voor het merendeel waren het mensen die weinig ervaring hadden met raadsvergaderingen en dat had zo z’n gevolgen. De drie gasten kregen weliswaar voorafgaand aan de vergadering een uiteenzetting te horen van de zaak die aan de orde was, maar of dat helemaal beklijfde, was de grote vraag. Tijdens één van de schorsingen begaf ik mij temidden van de gasten en vroeg hen wat ze ervan vonden. Het antwoord begon met veel negativiteit. “Die ene mevrouw sprak voor al die mensen””, zei één van hen. ” Voor alle duidelijkheid, die ene mevrouw had er net op gewezen dat er maar heel weinig juristen in de raad waren dus dat de raad geen wetsteksten kon schrijven. `Die mensen weten niks`, ging de man verder. Ik deed een poging om uit te leggen dat er een verschil was tussen `geen-jurist zijn` en `niets weten` maar ook dat `landde` niet helemaal. `Ze hebben het ook de hele tijd over oude koek want je kunt al lang een rolstoel aanvragen`, was de volgende opmerking van de man. Vanuit mijn onuitputtelijk positieve levensgevoel deed ik een poging om uit te leggen dat het nu om een gemeentelijke regeling ging. Het werd mij niet duidelijk of ik daarmee scherp doordrong bij de spreker. Aan het einde van de schorsing vroeg ik of de drie gasten nu van plan waren vaker een raadsvergadering bij te wonen. `Ja`, was het enthousiaste antwoord. `Al was het alleen maar om me te ergeren`, zei de grootste mopperkous van allemaal.
Het gastheerschap van de raad leek dus toch iets te hebben opgeleverd. Veel schrijnender was het om te zien dat de vertegenwoordiger van een lokale partij voor de tweede keer het af liet weten bij een belangrijke vergadering, Minimabeleid, Wet Maatschappelijke Ondersteuning, hij heeft het allemaal voorbij laten gaan. Kennelijk is de belangstelling bij een paar willekeurige burgers gewekt terwijl de onverschilligheid bij een raadsfractie toeneemt. Dat vind ik eigenlijk veel zorgwekkender dan het voorlopige onbegrip van de `gasten`. Aan dat laatste valt iets te doen. Ook ik snapte ooit bij mijn allereerste raadsvergadering nauwelijks waar het over ging.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Politiek 
Geef een reactie