“Kom je met zoiets bij mij?”vroeg de oude, wijze politicus. “Je weet toch dat ik er geen tijd voor heb.” Hij maakte duidelijk dat hij dikke stapels gewichtige en vrijwel geheime papieren over veiligheid moest doornemen en dat hij geen kans zag onze katten te verzorgen. Gelukkig was er zijn kleindochter, Amelie, die altijd gekleed gaat alsof ze zo de catwalk op moet en zich ook zo gedraagt. Heel verschaafd, heel netjes en behulpzaam zolang haar kleren schoon blijven en haar handen niet vuil worden. De hele familie heeft trouwens iets tegen vuile handen.
Water, brokjes hapjes, alles stond klaar. Kommer verwachtten we dan ook niet voor onze katten al zou Amelie ze nooit op schoot nemen om kreukels en vlekken in haar stralende jurkje te voorkomen. Op haar manier houdt ze van dieren. Zo is ze met mensen ook, ze is een echte kruidjeroermeniet. Heel anders dan haar grootvader die zich altijd gul lachend en vooral ook zoenend een weg baant door de maatschappij.
De komst van een doorgaande weg aan de voorkant van ons huis, blijft nog even uit. Het is bouwvak dus alles blijft voorlopig stil en rustig. Amelie zal haar zijden balletschoentjes ook niet behoeven te bevuilen aan een opengebroken straat. Dan zou ze zeker niet komen. Nee, we konden met een gerust hart op vakantie, wetende dat de kampioen van de lokale veiligheid op afstand onze voordeur in de gaten hield.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
(Over twee dagen ga ik op reces)
Politiek 
Geef een reactie