“Een kom water en wat brokken in de avond, dat is genoeg”, zei de oude, wijze politicus. “Ik ben zo blij dat jullie op onze dieren willen letten tijdens onze vakantie. Vooral Blaf, de hond, kan moeilijk zonder mensen en in de vliegmachine wil hij ook al niet. “We doen het graag voor de hond”, antwoordde ik even humoristisch als eerlijk. De oude, wijze politicus keek mij even half geschokt aan en begon toen te grinniken. “Die Kaj”, zei hij. “Ja, ja, ik ga je volgend jaar in de gaten houden.” Ik glimlachte al even mierzoet terug.
Veel kommer heeft de hond niet gehad. Blaf is een leuk dier en hij doet zijn naam zelden eer aan. Dat vinden de buren ook leuk. Ik heb heel wat uurtjes met Blaf doorgebracht en mijn eigen hond, Butler, mocht dan mee. Wat hebben die dieren gespeeld! In de van huis uit wat bedroefde blik van Blaf meende ik zelfs te lezen dat hij de afgelopen jaren nog nooit zoveel lol had gehad.
Het vliegtuig was al weer geland en wij wachtten de komst van de oude, wijze politicus en zijn nog oudere, minder wijze maar wel heel verschaafdere vrouw af. Blaf liep de hele ochtend tegen ons te kwispelen alsof hij door had dat er iets bijzonders ging gebeuren. Op het moment dat de voordeur openging, huppelde hij er naartoe maar toen hij zag wie er binnenkwam, rende hij weer naar mij terug. “Een beetje in de war”, glimlachte de oude, wijze politicus. “Ach ja”, grinnikte ik. “Bij hem is dat na één dag over.”
Tot sterkte
Kaj Elhorst
(Over drie dagen ga ik op reces)
Politiek 
Geef een reactie