Gisteravond was ik aanwezig bij een vergadering van de raadscommissie over de uitvoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Je zou kunnen zeggen: burenhulp door de overheid.
Nu draait het in Nederland altijd om het geld,. In mijn gemeente is de uitvoering van de WMO een zogenaamde open eindenregeling geworden. Dat is de andere kant van de medaille "bodemloos vat". Als er geld nodig is, dan komt het er. Tegelijkertijd wilden bijna alle partijen de wet "ruimhartig" uitvoeren. Nu ben ik eens in mijn naslagwerk met standaardmaten gaan kijken maar "ruimhartig" stond er niet bij. De vrees bekruipt mij dat die maat bij de ene partij vergelijkbaar is met een piemel bij twintig graden onder nul terwijl ze bij de andere partij qua omvang geregeld op vrachtwagens wordt vermeld.
Dat kan nog een fikse ruzie worden en voor mijn gevoel gaat het ertoe leiden dat die ruimhartigheid de bekende Hollandse benepenheid gaat vertonen. Dat alles natuurlijk in het nadeel van gehandicapten, chronisch zieken, ouden van dagen. Ik wil best eens ruimhartig denken en geloven dat alle partijen "ruimhartig" dezelfde onmeetbare omvang geven. Gerust ben ik er niet op, hoe ruimhartig ik ook denk over de verschillen van politieke inzichten.
Tot sterkte
Kaj Elhorst
Politiek 
Beste Kaj,
Je slaat de spijker op z’n kop. Ik heb gisteren dezelfde vergadering bijgewoond als jij en ook mij is het opgevallen dat het woord ‘ruimhartig’ vele malen over tafel ging. We zullen zien hoe de discussie loopt als het op de harde euro’s aankomt en er wellicht harde keuzes gemaakt moeten worden. Niet alleen in Nederland, maar overál draait het uiteindelijk óók om geld. Niet dat het makkelijk is om in de ingewikkelde discussie over de Wmo, met alle onduidelijkheden die er nog zijn, concrete voorstellen te doen om een bodemloze put voorkomen terwijl daarnaast op een fatsoenlijke en menswaardige manier invulling wordt gegeven aan het begrip compensatieplicht. Wij blijven het proberen, blijf jij ons influisteren?